ailecek girdiğimiz miskin ve umarsız havamızdan çıkmam epeyce vaktimi alıyor. ama başaracak gibi görünüyorum çünküüü,
biiiiir; son 2-3 gündür güzel giden havalar insana ister istemez canlılık getiriyor.
ikiiiiii; “şporten ziii bitte” sloganıyla yeniden başladığımız spor hayatımız vicidimize bir dinçlik katmadı değil.
üüüüç; zamanın akıp gitmesi ve akan bu zamanı evde, ayakları uzatıp tv karşısında uyuklayarak harcamanın dayanılmaz ağırlığı artık bana da dokunmaya başladı.
dööört; her ne kadar her geçen gün bizim için önemli insan sayısının azaldığını farketsek de, değer verdiğimiz insanlarla vakit geçirmek hala TOP10’umuzun üst sıralarında.
o zaman “viva la vida”!
