yorgunum, beynim çok yorgun.. 8 aydır, son 2 ayı geceli gündüzlü olmak üzere ders çalışıyorum. unutuyorum, tekrar çalışıyorum. canımın istediği kitabı, okumak zorunda olmadığım bir kitabı okumayalı ne kadar zaman oldu hatırlamıyorum. özledim.
evet zorunlu olduğum için çalışmaktan şikayetçiyim ama kendimi bu kadar iyi hissettireceğini tahmin etmemiştim. üniversiteden bu yana uzuuuun zamandır hissetmediğim kadar bilgili ve kültürlü hissediyorum kendimi. yeteri kadar çalışırsam yapamayacağım bişey yokmuş gibi güçlü hissediyorum kendimi! beynimin damarlarında aheste aheste akan açık kırmızı kan, birden koyu kırmızı rengiyle son sürat beynimde dolaşmaya başladı sanki!
her geçen gün beni daha da boğan "memuriyet" kavramının üstüme bu kadar sindiğini farketmemiştim. potansiyelimi daraltan, beynimi zorlamayı unutturan memuriyete bir yandan sayıp söverken, bir yandan da bu kriz ortamında bana verdiği düzenli maaş için dua ediyorum! ne yaman çelişki!
