hayata hakettiğinden fazla önem vermiş halde buluyorum bazen kendimi. dünyevi üzüntüler içinde boğulmuş ağlarken veya dünyevi zevkler peşine takılmış koşarken..
maneviyatımı hiçbir zaman terketmedim ama bazen yeterince beslemeyi unuttuğumu itiraf etmeliyim. dalıp gittiğim hayattan beni bazı olaylar uyandırıyor. işte o zaman dönüp içime bakıyorum ve görüyorum ki ipleri yeterince sıkı tutmuyorum.
daha doğru bir insan olabilmem için bana güç ver allahım..
*dua ediyorum sana. nur içinde yat...*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder