annemler beş katlı bir apartmanın, asansörü olmayan beşinci katında ikamet etmekte. zamanında salonundan görünen muhteşem ankara manzarasına vurularak aldıkları ev, şimdi merdivenleriyle annemin menüsküslü dizlerini çok zorlamakta, anneannem için ise 10 dakikada teek tek çıkılacak eziyet basamakları halini aldı.
ilk evleri olması dolayısıyla annemler için, çocukluğumuzun geçtiği ev olması nedeniyle de kardeşim ve benim için yüklü anlamlar taşıyan bu evi değiştirmemek için hep türlü bahaneler bulundu bugüne kadar. emekli olduk artık çok inip çıkmayız dendi. belki asansör yaptırılabilir denip asansörcüler çağırılıp gösterildi. kardeşimin yoğun direnişlerine karşı gelinemedi falan..
3-4 gün önce verdik ilanı en sonunda:
“sahibinden, ankara manzaralı, aydınlık, ferah daire”
ilandan sonra bol bol emlakçı aramış, evinizi biz satalım diye. emlakçılar dışında arayan 1 kişi olmuş, o da asansörsüz olduğunu duyunca jet hızıyla telefonu kapatmış.
yani kolay kolay satılacağa benzemiyor bu ev. asansörsüz olması orta yaş üstü müşteriyi direk eliyor zaten. belki yeni evli genç bir çift veya manzara tutkunu bir aile olabilir evimizin yeni sahipleri. bakalım, bekliyorus...
2 yorum:
10 yıl içerisinde evi geri alabileceğimi sanıyorum...:((
:((
Yorum Gönder