bu ne ki şimdi??

şimdi size yaşanmış bir iş görüşmesi anlatıyorum..
görüşmeye gidildi. fazla değil, 10 dakika gecikmeyle görüşmeci, adayı odasına çağırdı. necisin, ne yapar, ne eder, neden buraya girmek istersin tipi klasik mülakat soruları başarıyla geçildi. adaya sorulan sorular bittikten sonra başladı patron konuşmaya..
"burası bildiğin hiçbir yere benzemez. yoğunuz diyenler bizdeki yoğunluğun yanında komik kalır. burada, dışarıdaki hayatını unutacaksın. arkadaşlarınla görüşmeyi azaltacak, eşini işinle aldatacaksın. ocakta yemeğim var, evde bebeğim var demeyeceksin! erkek arkadaşın/nişanlın varsa ne ala. yoksa evde kalırsın, çünkü kafanı kaldırıp etrafa bakacak vaktin olmayacak. evleneceksen de düğününü kasımdan sonraya ertele, o zamana kadar elimizde bitmesi gereken çok önemli işler var. burdan hiç bir beklentin olmasın. mevcut kurumunda aldığın maaşı almaya devam edeceksin (ki bu meblağ yol ve yemek parasını falan ancak karşılayabilecek bir para) extra ödeme yok, öğle yemeği yok, servis yok, yurtdışı görevi yok! araban varsa iyi; zaten servis yok, çıkış saatinde araç bulamazsan sorun olmasın. burdan bekleyebileceğin tek şey bol bol iş.. git bunları evine, ailene, eşine, dostuna söyle, hepsi hazırlıklı olsun. bunlar bana uymaz diyorsan da hiç gelme!"
söylenenlerin özeti budur arkadaşlar.. iyi de ne ki bu şimdi?? felaket, doğal afet falan mı? böyle bir iş veya -iş böyle olmasa bile- böyle bir patron kabul edilir bişey mi sizce? valla benim içimden arkamı dönüp kaçmak, böyle bir olay yaşanmamış, böyle bir patron varolmamış diye düşünerek kendimi avutmak geldi. hala tam anlamlandırabilmiş değilim ama, üzerinde çalışıyorum..