ben de onlardan oldum!!!

neymiş efendim, evlilik hazırlıkları çok zormuş da, herkesi memnun etmek sorunmuş, sen ne kadar uğraşırsan uğraş her şey son ana kalırmış, stresten zayıflanırmış falan filan.. şekercimle gülüp geçtik hep bize bunları diyenlere. bize bişey olmaz diyip giriştik işlere. süpper bi başlangıç da yaptık. 2 ay öncesinden ev ayarlandı, siteler turları başladı, en kötü ihtimal şunu alırız dediğimiz eşyalar bulundu falan.. ama nooluyo? o kadar gidiyoruz, geliyoruz, beğeniyoruz, karar veriyoruz ama bi türlü almaya başlayamıyoruz. onu beğendik, alacağımız kesin, ama alırız nasılsa bikaç güne diyip ööle kalakalıyoruz. biraz biraz anlamaya başladım “herşey son ana kalacak” diyenleri galiba.. bu tamamen psikolojik bir şartlanma bence. alacağın vereceğin hazır olsa da bekliyosun, sanki alınca eskiyecekmiş gibi almıyosun işte.. bize rahat batıyo, önceden işleri halledelim de rahat rahat son hazırlıklarımızı yapalım önermesi tamamen lafta kalan, uygulamada olmayan bişey. yaa işte böyle..