izin meselesi

bir devlet memuru önce pazartesi günü, sonra da aynı haftanın cuma günü için nasıl izin alabilir???

var mıdır yolu, yoksa uğraşmadan vaz mı geçmeli???

haftanın sonuçları

geçen haftanın olumsuzluğunu üzerimden atabilmeye başladım sanırım..

hiç durmadan gezdiğim 5 günün ardından, istanbuldaki şekerimin de ankaraya gelmesiyle yüzümün yanında yüreğim de gülmeye başladı sonunda..

ve geçen haftadan beklediğim haberi istediğim gibi aldığımı, panikle arayan-soran-yazan tüm dostlarıma bildirmeyi de borç bilirim.

hayat yeniden gülerek ve güldürerek bakmaya başladı bu aralar..
maşallah diyin!!! :)

haftanın özeti

çok garip bir haftaydı bu hafta..

kötü haberler aldım.
hiç istemediğim bir şeye aracılık ettim ve affedilmek için sürekli dua ettim.
yeni aldığım telefonumun kamerası problemli çıktı, onunla uğraştım.
annemleri 1,5 aylık tatillerine yolcu ettim.
şekerimi 2 kere şehir dışına gönderdim.
haftasonu için düğün daveti aldım.
başlıcam dediğim şeylere başlayamadım.

önümüzdeki hafta daha güzel şeyler getirir umarım.. ve beklediğim haberi, almak istediğim gibi alırım inşallah..

ankara dışı turları II

bu haftasonu ise durağımız istanbuldu efendim. bir arkadaşımızın düğünü vardı, gidelim bir istanbul düğünü görelim dedik.

düğün fatih köprüsünün ayağından yukarıda "vakıftepe" denilen bir mekandaydı. boğaz manzarası ayağımızın altındaydı, köprüye kolumuzu uzatsak değecektik sanki! biz ankaralı grup şıngır mıngır gittiğimiz düğüne giderken boğaz meltemini hesaba katamamışız, donduk! kızımız çok güzeldi, güldü durdu bütün gece, çok beğendik..:)

ertesi gün istanbulun tadını çıkarma turları..

bu sefer şekerim vardı yanımda ve geçen sefer yapamadığım şeylerin çoğunu (bkz. "döndüm" postu - 20 Nisan 2007) bu sefer gerçekleştirdim:

ortaköyde denizin dibindeki bankta oturduk şekerimle..

bebek abbas'ta waffle yedik, muhteşemdi. yediklerimin en iyisi..

ama istanbulun trafiği, kaba ve bencil insanları, korku tüneli gibi arka sokakları bu sefer daha

çok battı gözüme. üstüme üstüme geldi bazı şeyler..

nihayetinde istanbul iyi hoş ama varolan görüşümüz pekişerek devam etmekte:

"there is no place like home"

ankara dışı turları I

bir önceki haftasonu kayserideydik. biraz ani ve zorunlu bir ziyaret oldu aslında. ama dönerken keyifli döndüğümüz için gittiğimize değdi galiba.

sevgi ve minnet dolu, gülen gözlerle karşıladılar bizi. kayserililer gibi 2 gün hiç durmadan yemek yedik ve bol bol misafir ağırlayıp misafirliğe gittik. ben bol bol "gelinlik" yaptım bu arada, nitekim deplasmandaydım..:)

"kayseri kültürü" diye bi kavram varmış başlı başına, onu gördük şaşırdık. hayatın bize göre çok daha yavaş işlediği, iş hayatı ve kariyer hırslarının bulunmadığı bir hayat.. kimine göre tercih edilesi, kimine göre kaçıp gidilesi bir hayat..

velhasıl biz gittik, gördük, işimizi hallettik, evimize döndük..

"oz büyücüsü"nde de denildiği gibi:

"there is no place like home"