3 Temmuz 2008

nefes

sonunda özlemle hayalini kurduğumuz çadır kampımıza gittik!

sevdiğimiz dostlarla yolculuk yapmayı özlemişim. yer beğenememekten 2 saatlik yolu 4 saatte gidip kamp alanımızı seçtik. titiz başkan sibel’in –eh ne de olsa bayan- keneye karşı ilaçlama çalışmalarıyla başladık olayımıza. bir iki deneme yanılmadan sonra çadırlar kuruldu, odunlar toplanıp kamp ateşi yakıldı.

sucuk-ekmek, ateş başında sohbet, yıldızlar altında doğal ihtiyaç gidermek, uyku tulumunda üşüyerek uyumak, gece 4’te yatıp sabahın 7’sinde çılgın çeçen tarafından “voridaaa da” ile uyandırılmak bana iyi geldi! :)

evden, şehir hayatından, kalabalıklardan sıkılmışım. doğa gibisi yok! sevdiğin birkaç kişiyi yanına alıp, basıp basıp gitmek gerek üşenmeden. dönerken duyduğun o huzur var ya! işte o duyguyu hissettirebilen çok fazla şey yok çünkü!

Çadır kurabilmenin vermiş olduğu sarhoşluk..
Foto Daryal'dan..

Hiç yorum yok: