Ailemiz büyümeye ve güzelleşmeye devam ediyor. Bir kuzenimizi daha evlendirdik nihayet. Tantanası aylar önceden başlamıştı. Düğün salonu, gelinlik, damatlık, ev, eşyalar, giyilecek kıyafetler derken aylarca hazırlanıldı, 1 günde olup bitiverdi her şey.
Son 20 yılın en yoğun kar yağısı sonrası evlendiler. Beyaz ayakkabılarıyla karların üstüne basa basa dolaştı gelin kızımız yollarda. Sabahın erken saatinde başlandı güne. Kuaför telaşı, fotoğraf stüdyosu, gelin alma merasimi ve akşama da nihayet nikah ve düğün…
Güzel bir “wuig”le başladı düğün. Sonra gelinle damatın “qafe”si. Sonrası curcuna… Genç beyler atılgan ve çevik hareketler, genç hanımlar zarif süzülmelerle sergilediler danslarını. Yaşlıların gençlikleri gözlerinin önüne geldi, kendi zamanlarından dem vurdular birbirlerine. Anneler oğulları için gelin adayları beğendi. Babalar biraz hüzünle kenardan izlediler düğünü.
Yorgun ama mutlu dönülen evlerde düğün havadisleri gırla gitti. Fotoğraflara tekrar tekrar bakıldı. Düğünün en güzel kızı, en yakışıklısı, en güzel elbisesi… vs. seçildi. Kim kimin kızı/oğlu, kim kimi beğenmiş, kim kime yakışıyor, kim en iyi dans ediyor tespitleri yapıldı.
Velhasıl ailemiz için güzel, mutlu bir gece oldu. Kuzenim ve yeni eşine dünyalar dolusu mutluluklar… Darısı diğerlerinin başına…
1 yorum:
Hello. And Bye. Thank you very much.
Yorum Gönder