Efendim, yalnız kalınca yapılacak başka bir aktivite kendinizi sanata adamak olabilir. Ben de öyle yaptım ve Notre Dame'ın Kamburu balesini izlemeye gittim.
Devlet Tiyatroları gibi Devlet Opera ve Balesi'nin gösterimlerine de bilet bulmak oldukça zor. Opera ve bale biletleri 13 gün önce satışa çıkıyor ve çıktığı gün, hatta çıktığı dakikalarda tükeniyor. Ya bilet satış noktasında kuyruğa gireceksiniz ya da internet başında satışın başlamasını bekleyip açıldığı an el çabukluğu, çeviklik ve ataklığın üçünü aynı anda sergileyip bir panter misali biletinizi avlayacaksınız.
Neyse, biz bu aşamaları aşıp biletimizi aldık ve gösteriye gittik. Sanattan çok anlamayan biri olarak iyi ki gösteri başlamadan önce sahneleri anlatan kitapçığı almışız. Çünkü konuyu bilmeden perdelerde ne anlatılmak istendiğini anlamak çok zor (bence!).
Bir amatör bakışıyla ben oyunu beğendim diyebilirim. Biz çok anlamasak da olayda büyük bir emek olduğu belli. Sadece yılların Kafkas dansları izleyicisi olarak senkronizasyondaki bazı aksaklıklar dikkatimi çekti. Çoklu danslarda dansçıların eşzamanlı hareket etmesi, kollarının bacaklarının aynı hizada olması hikayesi bizim Kafkas danslarında çok önemli olduğundan gözüm direk onlara takıldı. Bir de Pınar'ın dediği gibi Notre Dame'ın Kamburu ile özdeşleşen "Belle" i oyunun bir yerine sıkıştırıp çalmamalarına şaşırdım.
Ama kıyafetler (erkek taytlarını saymıyorum), opera binasının güzelliği, içerideki atmosfer ve orkestranın müzikleriyle güzel bir akşam geçirdim, 2011 yılının bale etkinliğini de gerçekleştirmiş olmanın verdiği haklı gururla evime döndüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder